Antoine Galland เรื่อง นิทานอะลาดินกับตะเกียงวิเศษและนิทานอาหรับราต
ประวัติผู้แต่ง
แอนทอนเกลแลนด์ ( ฝรั่งเศส: [ɑtwanɡalɑ] ; 4 เมษายน 1646 – 17 กุมภาพันธ์ 1715) เป็นภาษาฝรั่งเศสคล้อยและนักโบราณคดีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในฐานะนักแปลยุโรปครั้งแรกของหนึ่งพันหนึ่งราตรีซึ่งเขาเรียกว่าLes Mille et กระจัดกระจาย Nuits รุ่นของเขาเรื่องราวที่ปรากฏในสิบสองเล่มระหว่าง 1704 และ 1717 และออกแรงอิทธิพลสำคัญในวรรณคดียุโรปตามมาและทัศนคติกับโลกอิสลาม Jorge Luis Borgesได้แนะนำว่าแนวจินตนิยมเริ่มต้นเมื่ออ่านการแปลครั้งแรก
เนื้อเรื่อง นิทานอะลาดินกับตะเกียงวิเศษและนิทานอาหรับราต
อะลาดินกับตะเกียงวิเศษและนิทานอาหรับราตรี
The Arabian Nights Aladdin and The Wonderful Lamp
Ali Baba and The Foty Thieves
อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ
ในนครใหญ่แห่งหนึ่งในเมืองจีนครั้งกระโน้นมีช่างตัดเสื้อคนหนึ่งนามว่ามุสตาฟาเขามีฐานะยากจนมากกระ
ทั่งแทบไม่มีปัญญาหาอาหารมาใส่ปากใส่ท้องตนเองรวมทั้งเมียและลูกชาย-อะลาดิน
เมื่ออะลาดินโตพอที่จะเรียนรู้ถึงการประกอบอาชีพมุสตาฟาก็เริ่มสอนเขาถึงวิธีใชเ้ข็ม
แต่อะลาดินเป็ นคนเกียจคร้านจึงอยากออกไปเล่นในท้องถนนกับเพื่อน ๆ
มากกว่าไม่มีทางใดเลยที่มุสตาฟาจะสามารถทา ให้อะลาดินหันมาสนใจการงานไดช้ ่างตดัเส้ือผูน้ ่า
สงสารนายน้นั จึงลม้ ป่วยดว้ยความกลดักลุม้ไม่นานนกัเขาก็ตายไป
มารดาของอะลาดินจึงเห็นว่าถึงเวลาแล้วที่อะลาดินต้องหัดหาเงินเสียบ้าง
แต่แลว้เวลาก็ผ่านไปโดยที่อะลาดินยงัข้ีเกียจเหมือนเดิมสองแม่ลูกจึงไดเ้งินเล้ียงชีพจากการปั่นฝ้ายของหญิง
ม่ายเพียงอย่างเดียวเท่าน้นัอยู่มาวนั หน่ึงชายแปลกหนา้คนหน่ึงไดม้ ายืนมองอะลาดินขณะเขาออกไปเล่นในถ
นน ชายแปลกหนา้ผูน้้นั เป็นผูว้ิเศษ
เขาเห็นว่าอะลาดินมีคุณสมบัติตรงกับเด็กหนุ่มที่เขาต้องการใช้ในแผนการพอดี
“มุสตาฟาช่างตดัเส้ือเป็นพ่อของเจา้ใช่หรือเปล่า”ผูว้ิเศษรอ้งถามอะลาดิน
“ใช่แล้ว”อะลาดินตอบ “แต่เขาตายไปแล้วนะ”
ผูว้ิเศษโอบกอดอะลาดนิ ทนั ทีแลว้จูบเขา น้า ตาไหลพรากมาตามแกม้
“ข้ามาช้าเกินไป” เขาสะอ้ืนฮกั ๆ “พ่อของเจา้คือนอ้งชายของขา้เองแหละ
ขา้น่ะอุตส่าห์เดินทางไปทวั่ โลกเพื่อคน้ หาเขา”
คร้ันแลว้ ผูว้ิเศษไดถ้ามอะลาดินว่าเขาพกัอยู่ที่ไหน จากน้นัก็ให้เงินไวใ้ชจ้า นวนหน่ึง
“จงนา เงินน้ีไปให้แม่ของเจา้และบอกนางว่าขา้จะไปพบนางในวนั พรุ่งน้ี”
อะลาดินวิ่งตื๋อกลบั บา้นทนั ที“แม่จ๋า!” เขาร้องเรียก“ลุงมาพบขา้ที่ถนนในวนั น้ีและให้เงินแก่เราดว้ย
เขาอยากมาเยี่ยมเราในวนั พรุ่งน้ี”
“ลุง? เจ้าไม่มีลุงสักหน่อย” แม่ของอะลาดินบอก นางไม่รู้ว่าควรท าอย่างไรดี
สามีของนางไม่เคยเอ่ยถึงพี่ชายเลย แต่นางกับลูกก็ยากจนและหิวโหย นางจึงเก็บเงนิจา นวนน้นัไว้
แลว้ใชม้ นั ซ้ืออาหารมากินในม้ือค่า ชายแปลกหนา้มาหาจริงดงัคา สัญญา
และบอกว่าเขาอยากให้หลานชายไปช่วยงานที่ร้านตะไดม้คีวามเป็นอยู่ที่ดขี้ึน เพื่อเตรียมการดงักล่าว
เขาจึงพาอะลาดินไปยงัเขตมงั่ คงั่ ของเมืองและหาซ้ือเส้ือผา้ชุดใหม่ที่สวยงามให้
ต่อมาวันหนึ่ง พวกเขาก็เดินออกจากประตูเมืองไปผ่านพระราชวังอันสวยงามพร้อมสวนดอกไม้
จวบจนในที่สุดก็ไปถึงหุบเขาแคบๆ ซึ่งอยู่ระหว่างภูเขาสองลูก
“คราวน้ีเจา้จะไดเ้ห็นสิ่งมหัศจรรยท์ ี่ไม่เคยมีใครไดเ้ห็นมาก่อน”ผูว้ิเศษบอก“หาเศษไมม้าก่อกองไฟเขา้สิ”
เมื่อกองไฟลุกโพลง เขาก็โลยเครื่องหอมลงในกองเพลิงพร้อมกับสาธยายมนต์
ทนั ใดน้นั พ้ืนดินใตฝ้่าเทา้ก็สะเทือนเลื่อนลนั่ แลว้แยกออกเผยให้เห็นแผ่นหินสี่เหลี่ยมจตัุรัสพร้อมห่วงทองเห
ลืองตรงกลาง
อะลาดินตกใจมากจนอยากจะวิ่งหนีแต่ผูว้ิเศษฉุดเขาไว้“เจา้ไดเ้ห็นพลงัอา นาจของขาแล้ว” ้
เขากล่าวอย่างขึงขงั“ตอนน้ีขา้ตอ้งการให้เจา้ทา อะไรให้ขา้สักอย่างจบั ห่วงทองเหลืองนนั่
แลว้ดึงแผ่นหินข้ึนมา”
อะลาดินจบั ห่วงน้นัไว้และพบว่าเขายกแผ่นหินไดโ้ดยไมต่ อ้งออกแรงเลย
ต่า ลงไปจากหินเป็นถ้า ลึกซ่ึงมีบนัไดทอดไปสู่ความมืด
“ฟังให้ดีนะ” ผู้วิเศษบอก “จงลงไปในถ้า น้นั เมื่อไปจนสุดทางแลว้
เจ้าจะพบประตูบานหนึ่งซึ่งเปิ ดสู่ห้องโถงใหญ่สามห้องด้วยกัน ในแต่ละห้อง
เจ้าจะพบแจกันทองเหลืองใบใหญ่บรรจุทองค าและเงิน จงอย่าแตะต้องมันเป็ นอันขาด
และจงระวงัอย่าให้ถูกผนงัห้องดว้ยไม่อย่างน้นั เจา้จะตายทนั ที
ด้านในสุดของห้องโถงแห่งที่สามมีประตูอีกบานหนึ่งซึ่งเปิ ดไปสู่สวนผลไม้
จบเดินตรงไปโดยเลียบตามทางเดินและเจ้าสามารถเก็บผลไม้ระหว่างทางได้ ตรงสุดทางเดิน
เจา้จะพบกบั ตะเกียงดวงหน่ึงในเวิ้งบนผนงั จงนา ตะเกียงดวงน้นั มาให้ขา้”
หลงัจากอธิบายถึงข้นั ตอนต่างๆเสร็จผูว้ิเศษก็ถอดแหวนจากนิ้ววงหนึ่ง
“แหวนวงน้ีจะชว่ ยให้เจา้พน้ ภยั” เขาบอกอะลาดนิ “เอาละไปทา ตามที่ขา้บอกเดยี๋วน้ีเลย
แล้วเราสองคนจะร ่ารวยไปตลอดชาติ”
ดงัน้นัอะลาดินจึงลงไปในถ้า ไดพ้ บห้องโถงท้งัสามห้องกบั สวนผลไมต้ามที่ผูว้ิเศษไดบ้ รรยายไว้
ตน้ ไมพ้วกน้นั หนาแน่นไปดว้ยผลไมห้ลากสีสัน บางผลมีสีขาวบริสุทธิ์ บ้างก็ใสแจ๋วราวกับแก้วผลึก
บา้งมีสีแดงอ่อน นอกน้นัก็เป็นสีเขียวสีฟ้า สีม่วงและสีเหลือง เขาแทบไม่อยากเชื่อภาพที่เห็นตรงหนา้
อะลาดินหยิบตะเกียงมาซุกไวใ้นเส้ือกกั๊ หลงัจากน้นัก็เก็บผลไมใ้ส่กระเป๋าจนเต็ม
แลว้กลบัออกมาทางห้องโถงข้ึนไปตามบนัไดสู่ต าแหน่งที่ผู้วิเศษก าลังรออยู่
“ส่งตะเกียงมาให้ขา้สิ”ผวู้ิเศษบอกเสียงห้วน “เจา้จะไดอ้อกจากที่นี่อย่างสะดวกมากข้ึน”
“ไม่ล่ะ”อะลาดินตอบ เคา้เริ่มไมไ่ หวใจคนที่อา้งว่าเป็นลุง“ช่วยค่าไปก่อนสิแลว้ค่าจดัส่งตะเกียงให้ท่าน”
ไม่มีใครยอมใครผู้วิเศษเดือดดาลมาก เขาเริ่มร่ายมนตเ์สียงดงัพลางโรยเครื่องหอมลงในกองไฟ
แผ่นหินเลื่อนกลบั เขา้ที่พร้อมกบัขงัอะลาดินไวใ้นถ้า สองวนั เต็มๆ
ที่อะลาดินตอ้งอยู่ในถ้า อย่างหมดทางแกไ้ขในวนั ที่สาม
ตอนที่เขาสิ้นหวงัและเลิกคดิว่าจะมโีอกาสไดเ้ห็นแสงตะวนัอีกหน
อะลาดินก็พนมมือเข้าหากันเพื่อสวดอ้อนวอน
ตอนที่ทา เช่นน้นั เขาบงัเอิญไปถูแหวนวที่ผูว้ิเศษให้ไวบ้ ดั ดลน้นั เอง ปีศาจตนหน่ึงก็ปรากฏข้ึน
“ ขา้เป็นทาสของแหวนวงน้ี” ปีศาจร่างยกัษบ์ อก“ท่านปราถนาสิ่งใดล่ะ”
“พาข้าออกไปจากที่นี่ทีสิ” อะลาดินบอก แผ่นดินเปิ ดออก
อะลาดินพบว่าเขากลับไปอยู่ในต าแหน่งที่เคยอยู่มาก่อนด้วยคามโล่งใจอย่างใหญ่หลวง
เขาวิ่งกลบั บา้นไปเล่าให้แม่ฟังถึงเรื่องถ้า เรื่องตะเกียงและมอบผลไมท้ ี่เก็บมาให้แก่นางโดยเร็ว
เชา้วนัรุ่งข้นึ ไม่มีขนมปังที่บา้นส าหรับเป็ นอาหารเช้า
“ แม่จะนา ฝ้ายที่ปั่นแลว้ไปขาย”แม่ของอะลาดินพูด “หลงัจากน้นัจะซ้ืออาหารกลบั มา”
“ ไม่ตอ้งหรอกแม่ เก็บฝ้ายเอาไวเ้ถอะ”อะลาดินบอก“ขา้จะนา ตะเกียงดวงน้ีไปขายเอง”
“มนัคงจะไดร้าคาดขี้ึน ถา้ไม่ทา ความสะอาดมนั เสียหน่อย” หญิงม่ายบอกคร้ันแลว้นางก็เริ่มขดัถูตะเกียง
ปีศาจปรากฏกายอีกคร้ังหน่ึงโดยยืนตระหง่านเหนื่อร่างของนาง
“ขา้เป็นทาสของตะเกียงดวงน้ี” มนักล่าวดว้ยเสียงดงักอ้งราวฟ้าร้อง “บอกความปราถนาของท่านมาเถิด
ขา้จะทา ให้มนั เป็นความจริงข้ึนมาเอง”
หญิงม่ายอกสั่นขวญั แขวนจนพูดไม่ออก ทว่าอะลาดนิควา้ตะเกียงไปแล้วบอกว่า “เราก าลังหิว
หาอะไรมาให้เรากินหน่อยสิ”
ปีศาจหายวบัไป ครู่ต่อมามนักลบั มาพร้อมกบัอาหารช้นั ดบีนจานเงินจานทอง
แม่ของอะลาดินจอ้งมองอย่างหนา้พิศวง“ของพวกน้ีมาจากที่ไหนล่ะนี่” นางถาม
“ ตะเกียงดวงน้ีตอ้งเป็นของวิเศษแน่เชียว”อะลาดินว่า
“ง้นักร็ีบนา มนัไปทิ้งซะเถอะ”แม่ของเขาสั่ง“ขา้ไม่อยากขอ้งแวะกบัวิญญาณชวั่ ร้าย”
หลงัจากน้นั เมื่อใดกต็ามเมื่อสองแม่ลูกตอ้งการอาหารเขาก็จะนา จานไปขายทีละใบ
อะลาดินเองก็ไปซ้ือเส้ือผา้สวยๆงามๆ มาสวมใส่จนกระทงั่ กลายเป็นลูกผูด้ีมีสกุลไป
อีกหลายปี ต่อมา อะลาดินไดเ้ติบใหญ่เป็นชายหนุ่มผูม้งั่ คงั่ และโชคดี
ขณะเดนิไปตามถนนเขาบงัเอิญไดเ้ห็นเจา้หญิงบาดรูลบูดวัร์ซ่ึงเป็นพระธิดาของสุลต่านนงั่ มาบนหลงัมา้เขา้
อะลาดินแทบไม่เชื่อสายตาว่านางจะงดงามถึงเพียงน้ีเขาหลงรักนางในทนั ที
คืนน้นั อะลาดนิ บอกมารดาของเขาว่า เขาตอ้งการแต่งงานกับเจ้าหญิง
เขารู้ว่าสุลต่านมักอนุญาตให้ประชาชนของเขาไปขออะไรๆได้เสมอ
อะลาดินจึงขอร้องมารดาให้ไปที่พระราชวังและเจรจากับสุลต่านแทนตัวเขา มารดาของเขาดุว่าอย่าโง่นักเลย
“เจ้าจะมีโอกาสแต่งงานกับพระธิดาของสุลต่านสักเท่าไรกันเชียว” นางว่า
“เจ้าลืมแล้วหรือว่าความเจียมตนกับก าพืดของเราเป็ นอย่างไร”
อะลาดินนงั่ คิดเป็นครู่แต่แลว้ก็นึกไดถ้ึงผลไมท้ ี่นา กลบั มาจากในถ้า
เขาเพิ่งตระหนกัว่าที่แทม้ นั เป็นอญั มณีอนั มีค่ายิ่งเขาจึงไปนา อญั มณีเหล่าน้นั มาวางเรียงบนโต๊ะ
มนั ส่องประกายวูบวาบเสียจนกระทงั่ สองแม่บูกตาพร่าพราย
“ร ามันไปให้สุลต่านก็แลว้กนั ”อะลาดินบอก“ขา้มนั่ ใจว่าเขาตอ้งให้ในสิ่งที่แม่ขออย่างแน่นอน”
ดงัน้นั มารดาของอะลาดินจึงนา ผา้เน้ือดีมาห่อเพชรพลอยเหล่าน้นั แลว้ออกเดินทางไปพระราชวงั
มีคนกลุ่มใหญ่รออยู่ที่นนั่ เพื่อร้องทุกข์ถึงแมว้่ามารดาของอะลาดินจะไดย้นือยู่ขา้งหนา้
แต่หล่อนก็ไม่ถูกเรียกตัวเสียที นางจึงกลับบ้านด้วยความผิดหวัง
วนั พรุ่งข้นึ มารดาของอะลาดินไดไ้ปที่พระราชวงัอกี แต่เกดิเหตุการณ์แบบเดียวกนั
เรื่องดา เนินไปทา นองน้ีอยู่หลายวนั จนกระทงั่ สุลต่านเกดิความสงสารในตวันางและถามว่าตอ้งการอะไร
หญิงม่ายจึงตอบสุลต่านว่า ลูกชายของนางเกิดหลงรักในตัวเจ้าหญิงบาดรูลบูดัวร์
และประสงคจ์ะแต่งงานกบั นางคร้ันแลว้นางกค็ลี่ห่อผา้ออกมาแลว้มอบอญั มณีแก่เขา
“นี่เป็ นของขวัญแด่ฝ่ าบาทจากบุตรชายของข้า” นางกล่าว
สุลต่านไม่เคยพบเห็นเพชรพลอยที่งามล้า เลิศเช่นน้นั มาก่อน เขาจึงหันไปหาวิเซียร์พลางกล่าวอย่างชื่นชม “
ใครก็ตามส่งของขวญั ล้า ค่าเช่นน้ีมาให้ขา้ได้ย่อมคู่ควรกบัลูกสาวของขา้เสมอ”
ก่อนหนา้น้ีสุลต่านเคยบอกวิเซียร์ซ่ึงเป็นเสนาบดคีนส าคญั ของพระองคว์ ่า
จะให้เจา้หญิงแต่งงานกบัลกู ชายของเขาบดัน้ีวิเซียร์จงึเกรงว่าสัญญาดงักล่าวจะถูกลืมเลือน
ความกังวลได้ท าให้เขากระซิบอะไรบางอย่างใส่หูของสุลต่าน
สุลต่านพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมก่อนหันมาหามารดาของอะลาดิน
“จงกลบัไปบา้นและบอกลูกชายของเจา้ว่าขา้ไม่อาจยกลูกสาวของขา้ให้เขาภายในสามเดือนน้ี
จงกลับมาที่นี่ใหม่เมื่อพ้นก าหนดเวลาไปแล้ว”
อีกสามเดือนต่อมา มารดาของอะลาดินลบัไปที่พระราชวงัอีกคร้ัง
“ฝ่ ายพระบาท ข้ามาที่นี่เพื่อทวงสัญญาให้แก่ลูกชายของข้าสามเดือนก็ผ่านมาแล้ว ข้าควรบอกเขาอย่างไรดี?”
ตอนที่สุลต่านบอกปัดหญิงม่ายไปน้นั เขาคิดว่านางคงไมก่ ลบั มาอีก
เขาจึงต้องหันไปถามวิเซียร์ว่าควรท าอย่างไรต่อไป
“ต้งัราคาสินสอดพระธิดาของพระองค์ให้สูงๆ ไว้สิพระเจ้าข้า เขาจะได้ไม่มีปัญญาหามันมา”
เป็ นค าแนะน าของวิเซียร์
เหตุน้ีเองสุลต่านจึงหันไปบอกมารดาของอะลาดินว่า “บอกลูกชายของเจา้เถอะว่า
ข้าจะท าตามค าพูดทุกอย่างทันทีที่เขาหาชามอ่างขนาดใหญ่ ท าด้วยทองค าบริสุทธิ์ สี่สิบใบ
ภายในน้นั บรรจุเพชรพลอยล้า ค่าดงัเช่นที่เจา้นา มาให้ขา้และถูกนา มาโดยทาสสี่สิบคน”
อะลาดินก าลังรอฟังข่าวจากมารดาอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อนางบอกเขาถึงค าพูดของสุลต่าน นางได้กล่าวเสริมว่า
“แม่ว่าเจ้าควรลืมเจ้าหญิงเสียเถอะ แม่ไม่เชื่อสักนิดว่าเจ้าจะท าตามประสงค์ของสุลต่านได้”
แต่พอมารดาลบักายไป อะลาดินก็หยิบตะเกียงออกมาถูปีศาจปรากฏกายข้ึนทนัควนั พร้อมกบั เอ่ยถามเขา
“คราวน้ีท่านปราถนาสิ่งใดล่ะ”
อะลาดินบอกปีศาจว่าเขาตอ้งการอะไรบา้ง พริบตาเดยีวเทา่ น้นั
ปี ศาจก็กลับมาพร้อมกับทาสสี่สิบคนแต่งกายด้วยชุดผ้าไหมประดับอัญมณีมาด้วย
ทาสแต่ละคนถืออ่างทองค าบรรจุพชรพลอย “แม่พาพววกเขาไปที่พระราชวังได้เลย” อะลาดินบอกมารดา
“บอกสุลต่านดว้ยว่าท้งัหมดน้ีเป็นของกา นลัแด่เขา”
ผูค้นพากนั หยุดดมองขบวนประหลาดที่เดินลดเล้ียวไปตามทอ้งถนนสู่พระราชวั
พวกเขาไม่เคยเหฌนความมงั่ คงั่ ขนาดน้ีมาก่อนสุลต่านก็เชน่ กนั เขาแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง
ในที่สุดเขาก็หันไปบอกวิเซียร์ว่า “ไงล่ะวิเซียร์ทีน้ีท่านจะว่ายงัไง”
เป็นหนา้ที่ของวิเซียร์อยู่แลว้ที่ตอ้งตอบในสิ่งที่สุลต่านพอพระทยั เขาจึงกล่าวว่า
“ไม่มีขุมทรัพย์ใดในโลกสามารถน ามาเปรียบเทียบกับเจ้าหญิงบาดรูลบูดัวร์ได้หรอกพระเจ้าข้า”
ทว่าสุลต่านไม่ลังเลใจอีกต่อไป ภาพแห่งความร ่ารวยมหาศาลที่อยู่ตรงหน้าท าให้เขาเชื่อว่า
ใครก็ตามที่ส่งมันมาย่อมคูควรกับธิดาสาวของ “ท่านจงกลับไป” เขาบอกมารดาของอะลาดิน
“และบอกลูกชายของท่านว่า ข้าเต็ใจรับเขาเป็ นลูกเขย”
หญิงม่ายรีบกลบัไปเล่าเรื่องท้งัหมดใหเลูกชายฟังโดยเร็ว
อะลาดินเข้าไปในหห้องส่วนตัวของเขาแล้วหยิบตะเกียงออกมา ดขาขัดมันเพียงครู่เดียว
ปีศาจก็ปรากฏร่างเพื่อทา ตามคา สั่งของเขา “นี่แน่ะเจา้ปีศาจ”อะลาดินเอ่ยข้นึ
“ขา้ตอ้การเส้ือผา้สวยงามล้า เลิศอย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน กบั มา้แสนสวชนิดที่สุลต่านเองก็ไม่มี
ท้งัอานมา้และสายบงัเหียนทา ดว้ยหนงัช้นั ดีประดบัอญั มณีนอกจากน้นั ตอ้งนา ทาสแต่งกายโอ่อ่าอีกยี่สิบคน
มาเดินเคียงข้า และอีกยี่สิบคนเดินน าหน้า และข้าต้องการเหรียญทองอีกหมื่นเหรียญในถุงสิบใบ”
เมื่อปีศาจนา ทุกสิ่งที่เขาตอ้งการมาให้แลว้ อะลาดินก็ข้นึ มา้เพื่อเดินทางไปพระราชวัง
ท้องถถนนคลาคล ่าไปด้วยผู้คนที่ออกมาโห่ร้องแสดงความยินดีเมื่อทาสโปรยเหรียญทองไปในหมู่พวกเขา
สุลต่านพอพระทัยที่เห็นว่าอะลาดินเป็ นชายนุ่มรูปงามเท่าๆกับความร ่ารวยขอเขา
เจา้หญิงทรงหลงรักเขาในทนั ทีที่ไดเ้ห็นหนา้ สุลต่านจึงสั่งให้จดังานแต่งข้ึนเดี๋ยวน้นั
“ก่อนทขี่ า้จะสมรสกบั เจา้หญิงขา้ตอ้งเตรียมที่อยู่ให้นางเสียก่อน”อะลาดนิ บอกในคนื น้นั
เขาตอ้งถูตะเกียงออีกคร้ังและบอกปีศาจว่า
“จงสร้างบา้นให้ขา้ดว้ยหินอ่อนช้นั เยี่ยมประดบั หินอนั มคี่าเครื่องเรือนตอ้งทา ดว้ยทองคา ลว้นๆ
และในสวนต้องเต็มไปด้วยมวลดอกไม้ที่หอมสดชื่นที่สุด”
เชา้วนัรุ่งข้นึ บา้นก็เสร็จสมบรูณ์
อะลาดินจึงแต่งงานกบั เจา้หญิงคนท้งัสองใชช้ีวิตอย่างผาสุกต่อมาอีกระยะหน่ึงในช่วงเวลาดงักล่าวผูว้ิเศษไม่
ไดอ้ยู่ในเมืองจีน ทว่าไม่นานเท่าใดเขาก็ไดข้ ่าวว่าอะลาดินไม่เพียงแต่กลายเป็นเศรษฐีเท่าน้นั
หายังได้แต่งงานกับเจ้าหญิงบาดรูลบูดัวร์ผู้งามน่ารัก
เขาจึงคิดหาอุบายอันชาญฉลาดที่จะแย่งมันมาเป็ สมบัติของตน
ผูว้ิเศษไปซ้ือตะเกียงใหม่มาจา นวนหน่ึง เขารอจนกระทงั่ อะลาดินไม่อยู่บา้นประมาณสองสามวนั
คร้ันแลว้ก็เดินไปตามถนน พอผ่านหนา้บา้นของอะลาดินกร็องว่า “ตะเกียงเก่าแลกตะเกียงใหม่!
ตะเกียงเก่ามาแลกตะเกียงใหม่!”
เจา้หญิงบาดรูลบูดวัร์ไดย้ินเสียงร้องของเขาก็นึกถึงตะเกยีงเก่าคร่ าคร่าที่อะลาดินเก็บไวข้า้งเตยีงข้ึนมาได้
แต่นางไม่รูว่าท าไมเขาจึงต้องเก็บมันไว้ “เขาจะดีใจสักเพียงใดหนอ ถ้าได้ตะเกียงใหม่สักดวง”
นางกล่าวกบั สาวใช้หลงัจากน้นั นางก็สั่งสาวใชใ้ห้ไปแลกมนั มา พอไดต้ะเกยีงปุ๊บ ผูว้ิเศษก็ถูมนั ปั๊บ
ปีศาจจึงปรากฏร่างข้ึน “จงนา บา้นและทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในน้นั ไปให้ไกลถึงแอฟริกา” เขาออกคา สั่ง
เขามีแผนจะไปอยู่ที่นนั่ กบั เจา้หญิงพร้อมกบั เสวยสุขจากความมงั่ คงั่ ของอะลาดิน
คร้ันอะลาดินกลบั มาและไดพ้ บว่าบา้นของเขากบั เจา้หญิงไม่อยู่ที่นนั่ เสียแลว้
เขาก็รู้ในฉับพลันทันทีว่าโดนลูกไม้ของผู้วิเศษเล่นงานเข้าให้ ตะเกียงหายไปก็จริง
แต่เขายงันึไดว้่าเขามีแหวนวิเศษอกีวงจึงถูมนั ในทนัใด “ขา้เป็นทาสในแหวนวงน้ี” ปีศาจบอก
“ทา้นปราถนาสิ่งใดหรือ” “พาขา้ไปหาเจาหญิง” อะลาดินตอบทันควัน ้
ปีศาจอุม้ เขาเหาะไปยงัแอฟริกาตรงที่บา้นหลงัน้นั ต้งัอยู่
อะลาดินกบั เจา้หญิงบาดรูลบูดวัร์โผเขา้กอดกนั ดว้ยความยนิ ดีปรีดา ต่อจากน้นั
อะลาดินไดม้อบขวดแกว้ใบจิ๋วกบั เจา้หญิงพร้อมกบั บอกว่า “คืนน้ีเวลาผูว้ิเศษเผลอ
ท่านจงเทยาพิษน้ีใส่ถว้ยไวน์ของเขาให้หมด”
พอสบโอกาสเป็นคร้ังแรกในค่า น้นั เจา้หญิงก็ทา ตามคา ขอร้องทุกประการเมื่อผูว้ิเศษดื่มไวนจ์ากแกว้
เขาก็ลม้ ตึงขาดในตายในทนั ทีตะเกียงจึงกลบั มาเป็นของอะลาดินอีกคร้ังหน่ึง
และเขาไดต้้งัความหวงัเป็นคร้ังสุดทา้ย“จพาเราและบา้นของเรากลบัไปในที่ที่มนั เคยอยู่มาก่อน”
ปีศาจทา ตามคา สั่งอะลาดินกบั เจา้หญิงของเขาใชช้ีวติร่วมกนัอย่างมีความสุขตราบนานเท่านาน
อาลี บาบา กับโจรสี่สิบคน
อาลี บาบากับกาซิมเปป็ นพี่น้องอาศัยอยู่ในเมืองแห่งหนึ่งในประเทศเปอร์เซีย
กาซิมแต่งงานกับหญิงม่ายผู้ร ่ารวย เขามีร้านค้าขนาดใหญ่ และเป็ นเจ้าของโกดังซึ่งเต็มไปด้วยสินค้า
ส่วนอาลี บาบาแต่งงานกับหญิงคนหนึ่งซึ่งยากจนพอๆกับตัวเขา
เขาหาเงินเล้ียงครอบครัวอย่างพอกินไปวนั ๆ ดว้ยการตดัไมแ้ลว้นา ไปขายในเมือง
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะอาลี บาบาไปตัดไม้ในป่ า เขาแลเห็นฝุ่ นฟุ้งมาแต่ไกล
เมื่อจับตามองต่อไปเขาก็พบว่าเป็นคนขี่ม้าพร้อมอาวุธครบมือกลุ่มใหญ่มุ่งหน้ามาทางเขา
ดว้ยเกรงว่าคนพวกน้นัอาจจะเป็นโจรเขาจึงข้ึนไปซ่อนตวับนตน้ ไม้คร้ันคนกลุ่มน้นั เขา้มาใกลต้น้ไมท้ ี่อาลี
บาบาหลบซ่อนอยู่ พวกเขาก็ลงจากม้าแล้วผูกม้าไว้
หลงัจาน้นัก็ยยกกระเป๋าอานมา้ซ่ึงมีลกัษณะบ่งบอกว่ามีน้า หนกั มากลงมา
แลว้เดินตามผูเ้ป็นหัวหนา้ไปยงักอ้ นหินซ่ึงอยู่แถวน้ีนะ
“เปิดเถิดเซซามี” หัวหนา้กลุ่มเอ่ยข้ึน
ประตู ซึ่งอาลี บาบาไม่เคยเห็นมาก่อนเปิ ดออกบนก้อนหิน
ชายฉกรรจ์หนา้ตาโหดเห้ียมเหล่าน้นั เดินผ่านเขา้ไปทีละคน ท้งัหมดมีสี่สิบคนดว้ยกนั
อาลี บาบารอต่อไป
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่เขาก็เหฌนคนกลุ่มน้นั เดินกลบัออกมาพร้อมกบักระเป๋าอานมา้เปล่าๆ
คร้ันทกุ คนออกมาพพร้อมหนา้กนัแลว้ อาลีบาบาไดย้ินหัวหนา้กลุ่มกล่าวว่า “ปิดเถิดเซซามี”
ประตูบนกอ้ นหินก็ปิดลง ชายแต่ละคนผกูอานมา้ดงัเดิมกา้วข้ึนมา้แลว้ก็กลบัไปตามทางเดิม
พอกลุ่มคนบนหลมัา้ลบั ตาไป อาลีบาบาก็ลงจากตน้ ไมแ้ลว้เดินตรงไปยงักอ้ นหินน้นั
เขาอยากรู้เหลือเกนว่าจะสามารถเปิดประตูโดยใชป้ ระโยคที่หัวหนา้กลุ่มคนน้นั พดู ไดห้ รือไม่
“เปิ ดเถิดเซซามี” เขากล่าวอย่างชัดเจน
ประตูดีดเปิดทนั ทีอาลีบาบามองเห็นถ้า ขนาดมหึมาซ่ึงอดัแน่นไปดว้ยสมบตัิล้า ค่ากองซ้อนกนั เป็นภูเขา
มีผา้ไหมหลายพบั พรมช้นั ดีมากมาย หีบบรรจุเพชรพลอยกบักระสอบใส่เหรียญทองคา อีกมากมาย
อาลีบาบาตระหนกัในฉับพลนัว่าถา้พวกโจรกลบั มาในตอนน้ีพวกมนั ตองฆ่าเขาอย่างแน่นอน ้
เขาจึงไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ เขารีบกา้วเขา้ไปในถ้า อย่างว่องไว
แล้วลากกระสอบบรรจุเหรียญทองสามใบไปที่ประตูทันที
เขาบรรทุกมนั บนหลงัลาของตนเองแลว้ปิดทบั ดว้ยกิ่งไม้เพื่อไม่ให้ใครแลเห็น ต่อจากน้นั เขาก็กล่าวว่า
“ปิ ดเถอะเซซามี” เพื่อปิ ดประตูบานน้นั คร้ันแลว้ก็เดินทางกลบั บา้น ภรรยาของอาลี
บาบาดีใจจนเน้ือเตน้ เมื่อไดเ้ห็นเงินมากมายถึงปานน้นั อาลี
บาบาจึงให้นางรับปากว่าจะไม่บอกใครแม้แต่คนเดียวถึงขุมทรัพย์ดังกล่าว “ขอให้ข้านับมาก่อน”
นางวิงวอนพลางกอบเหรียญข้ึนแลว้ปล่อยให้มนัร่วงพรูตามซอกนิ้ว“คงเสียเวลานานโข” อาลี บาบาบอก
“ไปขอยืมถว้ยตวงจากกาซิมพี่ชายขา้มาก็แลว้กนั ระหว่างน้ีขา้จะไปขุดหลุมเพื่อฝังเหรียญพวกน้ี”
ภรรยาของกาซิมอยากรู้เป็ นก าลังว่า เพราะเหตุใดน้องสะใภ้ของนางจึงต้องการถ้วตวง อาลี
บาบาหรือก็จนแสนจน ย่อมไม่มีข้าวมากพอที่จะตวงอย่างแน่นอน
นางจึงหยดข้ีผ้ึงเล็กนอ้ยที่กน้ถว้ยตวงเพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น ภรรยาของอาลีบาบา
กลบัถึงบา้นก็ไดต้วงหรียญทนั ทีนาตวงคร้ังแลว้คร้ังเล่าดว้ยความยนิ ดีที่เห็นว่ามีเงินมากมายเพียงใด
แต่แล้วด้วยความที่ต้องการคืนถ้วยตวงโดยเร็วที่สุด
นางจึงรีบกลับไปบ้านพี่สะใภ้โดยไม่ทนั สังเกตุเห็นเหรียญทองอนั หน่ึงที่ติดข้ีผ้ึงตรงกน้ถว้ย
แน่นอนเหลือดลเกินว่าความลับของอาลี บาบาถูกค้นพบเสียแล้วเมื่อกาซิมกลับถึงบ้าน
ภรรยาของเขาก็กล่าวว่า “ท่านคิดว่าตัวเองเป็ นเศรษฐีแล้วสิ แต่ข้าขอยืนยันว่าอาลี บาบารวยกว่าท่านเสียอีก
เขารวยเสียจนกระทงั่ นับเงินไม่ไหว แต่ต้องใช้ตวงมันแทน!”
เชา้ตรู่ของวนัรุ่งข้ึน กาซิมก็ไปหาอาลีบาบาแลว้นา เหรียญทองที่ไดจ้ากกน้ถว้ยตวงไปให้ดู
“เจ้าแกล้งท าเป็ นจน” กาซิมต่อว่า “แต่เจ้าก็ยังมีทองมากขนาดต้องตวง! เจ้ามีเหรียญทองสักเท่าไหร่เชียว
แล้วเจ้าได้มันมาจากไหน? บอกความจริงข้ามาเดี๋ยวน้ีไม่อย่างน้นัขา้จะส่งตวัเจา้ให้ทหารของสุลต่าน!”
ดงัน้นั อาลี
บาบาจึงตอ้งเล่าถึงสถานการร์ที่ที่เขา้ไปพบเหรียญทองเขา้เขาบอกแมก้ระทงั่ รหัสผ่านอนัถูกตอ้งเพื่อใชเ้ปิดป
ระตูในกอ้ นหิน นอกจากน้ีเขาไม่เกดิความละโมลโลภมาก
เนื่องจากมีสมบตัิอย่างเหลือเฟือส าหรับพวกเขาท้งัสองคน
วันถัดมา กาซิมออกเดินทางพร้อมด้วยล่อสิบตัววึ่งบรรทุกหีบใบใหญ่ไปด้วย
เขากะว่าจะใช้มันบรรจุทองค ากับเพชรพลอย ไม่นานนักเขก็ไปถึงต าแหน่งที่อาลี
บาบาเล่าให้ฟังและพบประตูที่ซ่อนอยู่ในกอ้ นหิน “เปิดเถอะเซซามี” เขาร้อข้ึน ประตูเปิดออก
พอกาซิมเขา้ไปขา้งในแลว้มนัก็ปิดลงอีกคร้ัง
กาซิมพิศวงงงงวยเมื่อพบกับคลังสมบัติมหาศาลลเกินกว่าที่เขาคาดหมายไว้
เขาน าเหรียยทองค าบรรจุในกระสอบให้มากที่สุด รวมถึงของมีค่าอื่นๆ ที่พอจะแบกไหว
แต่เมื่อเขาต้องการเปิ ดประตูเพื่อกลับออกไป เขากลับจ ารหัสผ่านที่ถูกต้องไม่ได้
“เปิ ดซิบาร์เลย์” เขากล่าวอย่างไม่แน่ใจนัก ประตูยังปิ ดเงียบ “เปิ ดทีสิ วีท! เปิ ดซิ คอร์น!”
กาซิมลองพูดซ้า แลว้ซ้า เล่าแต่ไม่เป็นผลเลยประตูยงัปิดสนิทแน่นตามเดิม ในเวลาเที่ยง
พวกโจรกลบั มาเพื่อเก็บถุงสมบตัิไวใ้นถ้า คร้ันแลว้เห็นล่อของกาซิม พวกมนัก็ปรึกษากนั ว่า
“ตอ้งมีคนรู้วิธีเขา้ไปในถ้า แลว้แน่ๆ จงอย่าให้มนั หนีไปไดเ้ด็ดขาด!”
พอประตูเปิ ดออกมา กาซิมพยามยามลุยผ่านโจรออกไป.
แต่พวกมมันกลุ้มรุมท าร้ายเขาด้วยดาบจนคิดว่าเขาเสียชีวิตไปแล้ว
คืนน้นั ภรรยาของกาซิมทกุ ขใ์จมาก นางจึงไปหาอาลีบาบาและบอกเขาว่าสามีของนางยงัไมก่ ลบั บา้น
ดว้ยเหตุน้ีอาลีบาบาจึงตอ้งกลบัไปที่ถ้า อีกคร้ังหน่ึง ณ
ที่น้นั เขาไดพ้ ากาซิมในสภาพบาดเจ็บสาหัสและถูกทิ้งให้ตายโดยพวกโจรอาลี
บาบาอุม้ พี่ชายข้ึนไปไวบ้ นหลงัลาของเขาแลว้นา ตวักลบั บา้น
อาลี บาบาได้พบกับมอร์จิอานาซึ่งเป็ นแม่บ้านผู้จงรักพักดีของกาซิม
“นายของเจ้าได้รับบาดเจ้บและต้องการความช่วเหลือ” เขาบอกนาง “เราจึงต้องเก็บเป็นความลับ
ไม่อย่างน้นั เราตอ้งตกอยู่ในอนั ตรายอย่างใหญ่หลวงแน่ๆ”
“ข้ารู้ว่าใครสามารถช่วยเราได้” มอร์จิอานาบอก “เขาเป็ นช่างท ารองเท้าชรา
ผู้เชี่ยวชายด้านการรักษาพยาบาลมาก เขาเคยช่วยชีวิตคนมามากมาย”
มอร์จิอานาจึงไปหาชายชรา แล้วผูกตาเขาก่อนพาตัวมาบ้าน เขาช่วยพันแผลให้กาซิม
และทา ทุกอย่างเท่าที่พอจะทา ได้หลงัจากน้นั มอร์จิอานากพ็ าตวัเขากลบัไปที่ร้าน
“ขอบคณุ ในสิ่งที่ท่านไดท้ า ลงไป” นางกล่าวข้ึน “และโปรดอย่าบอกใครเป็นอนัขาดว่าท่านไปไหนมา”
อีกสองวันต่อมากาซิมก็ตายไป
หลังจากพิธีฝังศพ อาลี บาบากับครอบครัวของเขาก็ได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านของหยิงม่าย ลูกชายของอาลี
บาบาก็ไปท างานที่ร้านของกาซิม
นานพอสมควรหลงัจากน้นั พวกโจรไดก้ลบัไปที่ถ้า พร้อมกบั สมบตัิที่ปลน้ มาได้
เพื่อนา มนัไปรวมกบัของที่มีอยู่แต่เดิมหัวหนา้โจรร้องข้ึนมา “เปิดเถอะเซซามี” ประตูถ้า เลื่อนเปิดโดยพลนั
พวกโจรฉงนสนเท่ห์ใจเมื่อพบว่าศพของกาซิมหายไป
“ใครก็ตามที่มาช่วยมัต้องล่วงรู้ถึงความลับของพวกเรา!”
หัวหนา้โจรผกู้ระหายเลือดพูดข้ึน “เราตอ้งหามนั ให้พบแลว้ฆ่าทิ้ง!”
โจรโฉดชวั่ กลุ่มน้นั เห็นพอ้งตอ้งกนักบั หัวกนา้ของพวกมนั คนหน่ึงอาสาเขา้ไปในเมือเพื่อสืบข่าว
ไม่นานเท่าใดมันก็ไปยังร้านของช่างท ารองเท้า โดยการซักถามอย่างเฉียบแหลม
โจรผูน้้นัก็รูว้่าช่างทา รองเทา้ชราเพิ่งไปรักษาชายคนหน่ึงซ่ึงไดร้ับบาดเจ็บสาหัสมาไม่นานน้ีเอง
“ช่วยพาขา้ไปยงัที่อยู่ของชายผูน้้นั หนอยสิแลว้ขา้จะให้ทองคา ถุงหน่ึงเป็นรางวลั”โจรบอ
“แต่ขา้ไม่รูน้ ี่นาว่าบา้นน้นัอยู่ที่ไหน” ชายชราช้ีแจง “เพราะว่าขา้ถูกผกู ตาเวลาไปที่นนั่ ”
“ง้นั เราก็มาดูกนัว่า ท่านจะหามนั พบหรือไม่ในเวลาเมื่อนยัน์ตาปิดสนิท”
แม้ว่าจะเป็ นไปด้วยความยากล าบาก อต่ช่างท ารองเท้าก็สามารถน าทางไปจนถึงบ้านของกาซิม
โจรผูน้้นั ตอ้งารความแน่ใจว่ามนัจะไม่พลาด เมื่อกลบั มาพร้อมกบั เพื่อนๆ อีกคร้ังหน่ึง
มันจึงใช้ชอล์กสีขาวขีดไว้บนประตู ครู่ต่อมา มอร์จิอานาก็ออกจากบ้านมาเห็นพอดี
“ขา้สงสัยจริงว่ามนั มีความหมายว่ายงัไง” นางร าพึงในใจ“ทา ไมมนัจึงปรากฏบนประตูบา้นของเราเท่าน้นั
แต่ที่บ้านหลังอื่นๆ ไม่มี” ด้วยเกรงว่าอาจจะถูคนปองร้าย
นางจึงใชช้อลท์ า เครื่องหมายแบบเดียวนั น้นั บนประตูบา้นอีกหลายหลงัคร้ันแลว้จึงออกไปจ่ายของ
เมื่อโจรกลับมาพร้อมกับพรรคพวกของมัน มันก็พบว่าบ้านหลายหลังมีชอล์กขาวขีดเหมือนๆกัน
จนบอกไม่ไดว้่าบา้นทตี่ อ้งการเป็นหลไัหน หัวหนา้โจรโกรธมากจึงฆ่าลูกนอ้งโจรคนน้นั ทนั ที
แม้ว่าสมุนโจรคนอื่นๆจะรู้สึกหวาดกลัว แต่ก็มีคนหนึ่งเสนอตัวไปเป็ นสายสบอีก
มันก็เช่นกันที่ไปหาช่างท ารองเท้าพร้อมกับเสนอเงินให้
วนัรุ่งข้นึ ช่างทา รองเทา้ชราจึงออกไปหาบา้นอาลีบาบากบัโจรคนที่สอง
เมื่อไปถึงที่นนั่ สมุนโจรก็ทา เคื่องหมายบนประตดูว้ยสีแดงนบั เป็นอีกคร้ังหนึ่งที่มอร์จิอานาแลเห็นเครื่องหม
ายน้นั นางจึงทา เครื่องหมายแบบเดียวกนั น้นั บนประตูของเพื่อนบา้น
โจรคนที่สองจึงถูกสังหารอย่างรวดเร็วพอๆ กับคนแรก
คราวน้ีหวัหนา้โจรไม่ไวใ้จให้สมุนคนไหนรับงานน้ีไปทา อีกแลว้มนั ตดัสินใจไปสืบหาบา้นหลงัน้นั ดว้ย
ตนเองช่างท ารองเท้าชราพามนัไปที่นนั่ แบบเดยีวกบั ที่พาคนอื่นๆไปทว่าแทนที่จะท าเครื่องหมายไว้
บนประตูหัวหนา้โจรกลบัจอ้งมองมนั นิ่งนานจนกระทงั่ แน่ใจว่าจดจา ไดอ้ย่างแม่นยา
ครันแล้วหัวหน้าโจรก็กลับไปหาลูกสมุนของมัน
“ขา้ตอ้งการให้เจา้ไปซ้ือล่อมาสิบเกา้ตวักบัโอ่งหนงัขนาดใหญ่สามสิบเกา้ใบ” เขาสั่งพวกมนั
“โอ่งหน่ึงในจา วนน้นั ตอ้งใส่น้า มนัจนเต็ม ส่วนที่เหลือปล่อยว่างไว”้
หลงัจากทา ตามคา สั่งเจา้นายของพวกมนัแลว้ สมุนโจรแตล่ ะคนก็ลงไปซ่อนตวัในโอ่งเปล่าๆ
โอ่งทุกใบรวมท้งัใบที่บรรจนุ ้า มนัถูกบรรทุกข้ึนหลงัล่อ
ต่อจากน้นั หัวหนา้โจรก็เดินนา ขบวนล่อไปยงับา้นของอาลีบาบาค่า วนั น้นั อาลีบาบาน้งัอยู่หนา้ประตูบา้น
เมื่อหัวหนา้โจรบอกว่ากา ลงัเดินทางไปขายน้า มนั ที่ตลาด อาลีบาบา
ก็เชิญให้พกัคา้งคืนที่บา้นโดยบอหัวหนา้โจรให้ต้งัโอ่งไวใ้นสวน ขณะยกโอ่งแต่ละใบลงวางต้งั
ััวหนา้โจรกระซิบบอกลูกนอ้งซ่ึงอยู่ภายในว่า “ถา้เจาได้ยินข้าโยนก้อนหินลงมาจากหน้าต่างล่ะก็ ้
เจ้าจงออกมาสมทบกับข้าทันที” ระหว่างที่อาลี บาบาต้อนรับขับสู้หัวหน้าโจร
ขะเกียงของมอร์จิอานาเกดิน้า มนั หมด และเนื่องจากในบา้นไม่มีน้า มนั เหลืออยู่เลย
นางจึงกะว่าจะไปตกัจากโอ่งที่อยู่ในสวนมาใชพ้ลางก่อน คร้ันเขา้ไปใกลโ้อ่งใบแรกเสียงกระซิบกด็งัข้นึว่า
“กี่โมงแลว้นะ” มอร์จิอานาสะดุง้โหยงแต่แลว้นางก็ต้งัสตไิดอ้ย่างรวดเร็วและรู้ว่าเกดิอะไรข้นึ
“ยงัไม่ถึงเวลาแต่เร็วๆน้ีแหละ” นางตอบ
หลงัจากน้นักล้องเดินตรวจสอบแบบเดียวกนั น้ีกบัโอ่งอีหลายใบก่อนที่จะพบใบที่บรรจุน้า มนัอยู่จริงๆ
และนางให้ค าตอบเหมือนๆกันแก่สมุนโจรแต่ละคน
กงัน้นั แทนที่จะใชจุ้ดตะเกียงของนาง มอร์จิอานากลบั เทน้า มนั ใส่กาน้า แลว้ยกข้ึนต้งัไฟ
พอน้า มนั เดือนพล่าน นางก็นา ไปเทใส่โอ่งแต่ละใบ นี่เองคือจุดจบของพวกโจรห้าร้อย!
ในคืนน้นัขณะที่ทกุ คนกา ลงัหลบั สนิท
หัวหน้าโจรก็ลุกจากเตียงไปเปิดหนา้ต่างแลว้โยนกอ้ นหินลงไปที่โอ่งซ่ึงต้งัเรียงรายกนัอยู่
แต่แล้วมันต้องพบกับความประหลาดใจที่ไม่พบอาการตอบสนองแต่อย่างใด
มนัจึงโยนกอ้ นหินลงไปอีกเรื่อยๆ จนกระทงั่ มนั เรื่มกระวนกระวายใจ
ในที่สุดหัวหนา้โจรก็เดินลงไปที่ช้นัล่างคร้ันไดก้ลิ่นน้า มนัร้อนๆ มนัก็รู้ไดโ้ดยพลนัว่าเกิดอะไรข้ึน
พอพบว่าลูกนอ้งของมนั ตายเกล้ียง มนัก็รีบหนีไปโดยเร็ว
เชา้วนัรุ่งข้นึ มอร์จิอานาเล่าให้อาลี
บาบาฟังถึงทุกสิ่งที่เกิดข้นึเขาจึงรู้สึกส านึกในบญุ คุณของนางบัการที่นางมีปฏิภาณไหวพริบดีพร้อมกบัรับ
ปากว่าจะไม่ลืมสิ่งที่นากระทา ลงไปคร้ังน้ีเลยในเวลเดียวกนั หัวหนา้โจรกว็างแผนเตรียมแกแ้คน้
เขาต้งัชื่อให้ตนเองว่าโคเกยีฮุสเซน แลว้ไปซ้ือร้านคา้ที่อยตู่ ิดกบัร้านของอาลีบาบา
ซ่ึงลูกชายของเขาดูแลอยู่ไม่นานนกัเขาก็สามารถผูกมิตรกบั ชายหนุ่มผูน้้นั อยูมาวนั หน่ึงอาลีบาบา
ได้เชิญเพื่อนใหม่ของลูกชายได้มากินอาหารที่บ้าน เขาไม่เฉลียวใจแม้แต่น้อยว่าโคเกีย
ฮุสเซนคือหัวหน้าโจรแต่ว่ามอร์จิอานาจ าเขาได้ในทันที “เขามาที่นี่อีกเพื่อปองร้ายเจ้านายของเรา”
นางคิดในใจมอร์จิอานาจึงกลับไปที่ห้องของนาง
หยิบชุดเตน้ ระบา ออกมานางคาดเข็มขดัและห้อยดาบส้ันประดบัอญั มณีไวท้ ี่นนั่ คร้ันแลว้จึงหยิบผา้มาคลุมห
น้า “ไปหยิบกลองมาสิ” นางกล่าวกับอับดาลาห์ ซึ่งเป็ นคนรับใช้ชาย
“เราจะได้รับรองแขกขอเจ้านายด้วยเสียงเพลงและการเต้นระบ า”
มอร์จิอานาเต้นระบ าอย่างสง่างามไปรอบๆ ห้องตามจังหวะเพลงของอับดาลาห์
นางเต้นผ่านหัวหน้าโจรปุ๊ บก็เสียบดาบเข้าที่หัวใจของมันทันที
อาลีบาบากบัลูกชายมองดว้ยความหวนั่ สยองเมื่อเห็นโคเกยีฮุสเซนลม้ลงตายไปต่อหนา้
“เจา้ทา อะไรลงไปหือ ช่ยผูน้้ีเป็นท้งัแขกและเพื่อนของเรา!”อาลีบาบาตวาดพลางลุกข้นึยืนอย่างโกรธเกร้ียว
มอร์จิอานาจึงเปิดเส้ือคลุมของหัวหนโ้รให้อาลีบาบาเห็นมีกที่ซุกซ่อนอยู่ในน้นั
“ถา้หากขา้ไม่ฆ่ามนั เสียก่อน มนัก็จะฆ่าท่านเสียเท่าน้นั ชายผูน้้ีหาใช่พ่อคา้นามว่าโคเกียฮุสเซนไม่
มนั เป็นหัวหนา้ของกลุ่มโจรที่เคยมาที่นี่โดยอา พรางตวัมาในโอ่งน้า มนั ” เมื่ออาลี
บาบาตระหนักว่ามอร์จิอานาพูดความจริง เขาก้สวมกอดนาง
พลางถามว่านางเต็มใจแต่งงานกบัลกู ชายของเขาและกายมาเป็นส่วนหน่ึงของครอบครวัหรอไม่ดว้ยเหตนุ ้ี
มอร์จิอานากบัลูกชายของอาลีบาบาจึงแต่งงานกนั อาลีบาบาไดเ้ผยให้ลูกชายฟะงถึงความลบั เกี่ยวกบัถ้า
ดงัน้นั ดว้ยทรัพยส์ มบตัิที่พบทนี่ นั่ ก็ช่วยให้พวกเขามคีวามเป็นอยู่อย่างหรูหราสุขสบายสืบมา
เสียง เรื่อง นิทานอะลาดินกับตะเกียงวิเศษและนิทานอาหรับราต
- ผู้จัดทำ
- 6240110101 นางสาวกนิษฐา ทองกรวด P10.
- 6240110105 นางสาวจุฑาทิพย์ เปรี่ยมสุข P10.
- 6240110126 นางสาวอภิญญา วันสา P10.