“สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี” ในขณะที่ยังทรงพระเยาว์บ้าง จากการจินตนาการของพระองค์เองบ้างประกอบกัน เป็นเรื่องราวของ “แก้ว” เด็กหญิงน่ารักวัยประมาณ 9 ขวบ อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น มีคุณพ่อ คุณแม่ที่รักใคร่เอาใจใส่ลูกๆ เป็นอย่างดี พี่สาวที่เรียนเก่ง คือ “พี่ไก่” ในวัยประมาณ 13 ปี ที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นครู และน้องสาวหนึ่งคนคือ “น้องเล็ก” ในวัยประมาณ 6 ปี ที่ชอบร้องเพลงเป็นงานอดิเรก
ทั้งตัวละครเอกคือแก้วและเหล่าผองเพื่อน ยังคงอรรถรสของเรื่องราวที่สนุกสนานและแฝงไปด้วยสาระยังคงอยู่ครบถ้วนเหมือนเดิม หากแต่ว่าคราวนี้แก้วโตขึ้น เรื่องราวเกร็ดความรู้และข้อคิดต่างๆ ก็เริ่มโตขึ้นไปด้วย แก้วจอมซนเป็นหนังสือที่อ่านได้ทั้งเยาวชนและผู้ใหญ่ที่สอดแทรกเรื่องราวความสนุกสนานอยู่ในเรื่องราวต่างๆ ทําให้ผู้อ่านได้ความเพลิดเพลินผสมผสานความรู้สอดแทรกในเนื้อหา แม้เวลาจะผ่านพ้นไปหลายทศวรรษ คุณค่าอันงดงามทางปัญญาและอารมณ์ภายในหนังสือเล่มนี้ยังคงเด่นชัด ควรแก่การรับรู้เข้าใจของเยาวชนทั้งในปัจจุบันและในอนาคต
ผลงานนักเขียน
แก้วจอมซน
เนื้อหาในหนังสือ
https://drive.google.com/file/d/1yoIKwTr_Fbgpuf4yy7R-Gc6-1t6zCpp1/view?usp=sharing
“แก้วจอมซน” (ละครนอกบท)
ยิ่งใกล้วันปิดภาคเรียน พี่ไก่ แก้ว กับน้องเล็กและเพื่อน ๆ ทุกคนต่างรอด้วยใจจดจ่อ ปีนี้แทนที่โรงเรียนจะปิดไปเฉยๆ ครูประกาศว่าจะมีงานฉลองครบรอบ…ปีของโรงเรียน ครบกี่ปีแก้วก็จำไม่ได้แล้วเพราะว่าไม่ได้สนใจมัว แต่ตื่นเต้นว่าจะมีการแสดงของนักเรียนด้วยแก้วได้รับคัดเลือกให้เป็นนางเอกละครพูดคำกลอนซึ่งนักเรียนรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นผู้แต่ง
“ ยายแก้วจะเล่นได้เหรอ” พี่ไก่ปรารภ
“ ทำไมล่ะคะทำไมพี่ไก่คิดว่าแก้วเล่นไม่ได้” แก้วชักเคือง
“ ก็การเล่นละครเราต้องจำบทได้นี่พี่ไก่ยังไม่นี้พี่ไก่ยังไม่เคยเห็นแก้วท่องหนังสือได้เกิน ๒ หน้าหรือพยายามจำอะไรเลย”
“ แก้วว่าถ้าเราสนใจอะไรจริงๆ ย่อมจำได้ทุกอย่าง” เที่ยวนี้แก้วท่าทางมั่นใจจริงๆ
คนที่บ่นอีกคนคือคุณแม่ก็บนกับคุณพ่อนั่นแหละ
“ ยายแก้วเล่นละครนี่ก็แย่ต้องเสียค่าเสื้อผ้าอีกค่าเสื้อผ้านักเรียนธรรมดา ๆ ก็หมดไปหลายเงินแล้วยายแก้วก็โตเอา ๆ กินก็จุไม่เห็นพี่น้องคนอื่นเขากินอย่างนี้เลย "
“ โธ่คุณมันจะสักกี่สตางค์กัน” คุณพ่อติง ดูจะตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยที่ลูกสาวจะได้เป็นคนเด่นในทางดีเสียบ้าง
“ เมื่อเดือนที่แล้ว ยายเล็กเจ็บ ค่าหมอเข้าไปเท่าไร” คุณแม่บ่นต่อ
“ เอาละ ๆ ผมออกเองงวดนี้” คุณพ่อตัดบท
" คุณพ่อคุณแม่ขา” เสียงพี่ไก่แจ๋ว ๆ เล่นเอาคุณพ่อคุณแม่ตกใจเพราะนึกว่าพูดกันอยู่สองคนพ่อแม่เท่านั้น“ ให้แก้วเล่นเถิดนะคะไก่จะออกค่าเสื้อผ้าให้ไก่เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารได้ค่าเรื่องมาหลายเรื่องแล้ว”
ลงท้ายผู้ที่ออกเงินค่าเสื้อละครคือคุณแม่ซึ่งตามสัญญา (ในครอบครัว) เป็นผู้ออกเงินค่าเสื้อผ้าของลูก ๆ อยู่แล้วความจริงคุณแม่ก็อยากเห็นแก้วเล่นละครอยู่เหมือนกันถึงจะสอบไล่เสร็จแล้วแก้วก็ต้องไปซ้อมละครทุกวันเนื้อเรื่องละครมีอยู่ว่านางเอก (แก้ว) เป็นผู้มีวิทยายุทธครั้งที่ชาวเมืองถูกโจรป่าโพกผ้าเขียวทำร้ายนางเอกรับอาสาปราบโจร (อ๊อด) และยิงธนูศักดิ์สิทธิ์ใส่โจรลูกศรกลายเป็นงูเหลือมวัดโจรตาย
เมื่อวานนี้ระหว่างรับประทานอาหารเย็นคุณแม่ถาม
“ แก้วจำบทละครได้หรือยังจ๊ะ”
แก้วหน้างอขึ้นมาทันที “ แก้วไม่เล่นแล้วค่ะแล้วแก้วโกรธกับอ๊อดด้วยโกรธร้อยปีอย่ามาที่ร้อยชาติ”
“ อ้าวเรื่องมันเป็นอย่างไรกัน” คุณพ่อสงสัยแก้วเลยเล่าให้ฟังว่าตามบทที่เล่นพอถึงตอนยิงโจรแก้วก็ต้องท่องว่า
“ ครั้นมองเขม้นเห็นโจรใหญ่
นางมือไปหยิบธนูอันศักดิ์สิทธิ์
แผลงศรออกจากแล่งด้วยแรงฤทธิ์
ผลาญชีวิตโจรร้ายบรรลัยลาญ”
แก้วถือคันธนูไม่มีสายต้องหยิบลูกศรออกมาทำท่าขว้างเบา ๆ จะมีเด็กชั้นเล็ก ๆ จับมือกันเล่นเป็นงูไปฟ้อนรำอยู่รอบ ๆ โจรสมมติว่าโจรถูกงูกัดตายเผอิญแก้วแผลงศรแม่นไปหน่อยถูกขาอ๊อดเข้าเต็มแรงอ๊อดไม่เจ็บ แต่คิดว่าแก้วแกล้งจึงเอาไม้กระบองอาวุธโจรตีแก้วแก้วก็โมโหเอาคันธนูฟาดแขนอ๊อดเกิดการรบนอกบทต่อยกันดุเดือดพอครูหายตกใจก็รีบมาห้ามมวย
“ ครูไม่ว่าหรือที่อยู่ ๆ แก้วไม่ยอมเล่น” พี่ไก่ยังข้องใจ
น้องเล็กซึ่งฟังเรื่องอยู่นานแล้วและเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ซึ่งเล่า
"ครูบอกว่าถ้าพี่แก้วไม่เล่นครูจะให้พี่อ้อยเป็นนางเอกแทนค่ะ”
" แม่เห็นว่าลูกทำเขาก่อนควรจะขอโทษอ๊อดเขาถึงเราจะไม่ตั้งใจเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะทะเลาะกันเลย”
“ ก็อ๊อดเขาตีแก้วเจ็บเหมือนกันนี่คะ”
“ งั้นก็ตามใจ” แม่ว่า
ก่อนวันงานแก้วตื่น แต่เช้าประกาศก้อง
“ เสาร์นี้คุณพ่อคุณแม่พี่ไก่น้องเล็กอย่าลืมไปดูแก้วเล่นละคร”
“ อ้าว” คุณพ่อคุณแม่อุทาน
“ ตกลงแก้วจะเล่นหรือลูกหายโกรธกับอ๊อดแล้วหรือจ๊ะ”
“ค่ะหายตั้งนานแล้ววันรุ่งขึ้นจากวันที่ทะเลาะกันแก้วเห็นแขนอ้อดเขียวปัดเป็นรอยที่ถูกแก้วเอาธนูตีความจริงตีเบา ๆ เท่านั้นไม่จำเป็นเลยอ๊อดว่าเขาเป็นอะไรไม่รู้ฟกช้ำดำเขียวง่ายแก้วสงสารอ๊อดรีบขอโทษอ๊อดเขาว่าเขาไม่ได้โกรธแก้วสักหน่อยแก้วเลยไปขอครูเล่นอีกแก้วลาไปซ้อมละครนะคะต้องรีบไปเร็ว ๆ วันนี้เขาจะซ้อมใหญ่ใส่เสื้อผ้าจริงๆด้วย”
เมื่อแก้วไปแล้วพี่ไก่เผยความลับ“ ความจริงแก้วเขาอยากเล่นละครละที่เขากลุ้มที่สุดคือการโกรธกับอ๊อดเพราะแก้วไม่เคยโกรธเพื่อนเลยคืนนั้นเขาถามไก่ว่าทำอย่างไรจะดีกับอ๊อดได้จะกลับไปดีกันเฉยๆแล้วขอครูเล่นก็เสียเหลี่ยมผู้มีวิทยายุทธหมดออกปากลั่นวาจาแล้วกลับคืนคำที่เขาตีอ๊อดจนเขียวเลยเป็นการหาเหตุดีกันง่ายๆอ้อแล้วแก้วเขาบอกไก่ด้วยค่ะว่าอันที่จริงเขาคิดว่าตีกันนอกบทสนุกกว่าในละครเสียอีก”
เสียงบรรยาย
https://drive.google.com/file/d/1aFOib3bsEmVcaokb2vtS65Y6P7g91kc7/view?usp=sharing